کد مطلب:313550 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:186

نذر حضرت ابوالفضل
2. این حقیر در خرداد 1342 هجری شمسی، كه مصادف با ایام محرم بود، در تهران منبر می رفتم. یكی از این جلسات كه در آن منبر می رفتم، از ساعت 10 آغاز و در ساعت 12 ختم می شد. در میان اعضا و كارگردانهای هیئت مزبور، شخصی به نام محمد بود كه نام خانوادگی او از خاطرم رفته است، وی كه اهل فریدن و مقیم تهران بود، خیلی عاشق امام حسین علیه السلام بود و علاقه ی زیادی به اقامه ی عزاداری برای حضرت سیدالشهداء علیه السلام داشت. بیشتر مرد و زن شیعه ی مقیم آن محل، نذوراتی را كه برای عزاداری امام حسین علیه السلام داشتند به همو، كه مورد اعتماد آنان بود، تحویل می دادند.

شخصی مذكور نقل می كرد كه در یكی از قرای فریدن، شخصی بود كه همه ساله یك گوسفند نر دو ساله نذر حضرت ابوالفضل علیه السلام داشت و آن را ایام تاسوعا و عاشورا ذبح كرده و مردم عزادار را اطعام می نمود. در یكی از سال ها، گرگ های گرسنه به گله ی گوسفندهای آن قریه حمله می كنند و چند گوسفند را می درند و چند تا را هم با خود



[ صفحه 373]



می برند و چوپان نمی تواند جلوی گرگ ها را بگیرد. از جمله گوسفندهایی كه گرگها برده بودند یكی نیز همان قوچ 2 ساله ی نذری وی بوده است. زمان می گذرد و پس از 4 ماه از آن تاریخ، ماه محرم الحرام فرامی رسد. با كمال شگفتی در همان غروب روز هشتم محرم، اهالی روستا می بینند گوسفند نذر مذكور، چاق و فربه و سالم، با شتاب از سمت بیابان به درب خانه ی صاحب خود می آید و داخل جایگاه گوسفندان می شود! با اینكه از پیدا شدن آن حیوان مأیوس شده و هر چقدر هم گشته بودند نتیجه نگرفته بودند! سرانجام، همان شب تاسوعا گوسفند را ذبح كردند و به نذرشان عمل كردند.